સરયૂ પરીખ
સ્નેહ સરવરમાં આછો નિશ્વાસ, આર્ત દેહલીએ વિલો વિશ્વાસ.
આજ મનડામાં હિમાળો શ્વાસ, ચહે દિલડું હૂંફાળો ઉશ્વાસ.
સખી! હૈયુ બળે ને હામ ઓગળે.
કેમ માપું મારા હેતની તનાળ, મારા કોઠાની હૈયા વરાળ!
ભલો મોર્યો’તો આંબાનો કોર, ઝાંય લાગી તે શ્યામળી કરાળ.
સખી! હૈયુ બળે ને હામ ઓગળે.
મેં તો કૂવો ઉલેચી કુસુમે ભર્યો, તપ્ત તોરણ તાડપને નીરે ઝર્યો.
બંધ મુઠ્ઠીમાં બાંધ્યો પરપોટો, હાથ ખોલું ને તારો બની સર્યો.
સખી! હૈયુ બળે ને હામ ઓગળે.
ગ્રહણ આવ્યું હતું ને સરી ગયું, ઘડીક આવીને કાળજ કોરી ગયું.
કરમ કુંડળીમાં કરતું‘ગ્યું ભાત, આજ આતમમાં ઊજળું પ્રભાત.
સખી! હૈયું હેલે ને હામ ઝળહળે.
કંઈક ખોવાયાની નિરાશા પછી અંતરમંથન અને સ્વાર્થી ઈચ્છાઓને તજી,
ફરી હિંમત જાગૄત કર્યાનો હરખ.
તનાળ =સાંકળ ; કરાળ=ભયજનક
સુશ્રી સરયૂ પરીખ – saryuparikh@gmail.com
દરેક પંક્તિ ફરી વાંચી અને મંથન કર્યું , ફરી એકવાર વાંચી ગયો – મજા પડી.
– નીતિન વ્યાસ
LikeLike