જ્ઞાન વન વે એમનું

જ્ઞાન વન વે એમનું છે, પ્હોંચ પણ કેવી અસીમ !

આ તરફ સુરતથી ઉધના આ તરફ સુરતથી કીમ.

‘થોટ’ તકવાદી અહર્નિશ, સ્વાર્થનિષ્ઠ રંગીન થીમ

કયાંક તંત્રી, મોલ્વી છે, ક્યાંક શાયર કે હકીમ.

દૂર તે દિવસ નથી જોશો છતી આંખે તમે,

એક વ્યક્તિ પંચ જેવી એક વ્યક્તિનીયે ટીમ.

એમનો ભાષા ઉપર કાબૂ છે કેવો સાંભળો,

ફેરવે છે શબ્દ એ રીતે ગદા જાણે કે ભીમ.

ગામ કરતાં શહેર એથી તો પસંદ છે એમને,

છાશ ત્યાં પીતા અહીં ખાવા મળે છે આઈસક્રીમ !

તો ભલા ક્યાંથી એ હૂરના ચાહક બને !

ડાયરીમા મનની જ્યાં નોંધાઇ નર્ગિસ કે નસીમ !

મસ્જિદોમાં પણ સલામત કયાં છે જોડા કોઈના,

આ દશા બંદાની તારા, હે ખુદાવંદે કરીમ !

આજ’મુલ્લા’ને મળ્યાની છાપ શી મન પર પડી,

ભાસ કંઈ એવો થયો, જાણે જગતભરનાં યતીમ !