ગોપાલી બુચ

મનસ્વીએ અરિસામાં ધ્યાનથી જાતને જોઈ.થોડી સફેદી વય સાથે ચેડા કરી હતી ચહેરા પર સમયના ડાઘ પણ ડોકાતા હતા.

મનસ્વી નજીકના પાર્લરમાં પહોચી,અને ત્રણ કલાક બાદ પાર્લર માંથી મેકઓવેર સાથે મનસ્વી બહાર આવી.

કલર કરેલાં વાળ,આછો મેકઅપ, ગોગલ્સ અને ફ્લોર લેન્થના વનપીસમાં મનસ્વી દસ વર્ષ નાની દેખાતી હતી.મનસ્વી અરિસામાં મલકી ઉઠી.

“પરફેક્ટ !,વિશ્વેશ ફલેટ થઇ જવાનો. કેવો લાગતો હશે?પાક્કા ત્રીસ વર્ષ પછી મળીશ એને”. મનસ્વી વિચારવા લાગી.વિશ્વેશ મનસ્વીનો કોલેજ સમયનો બોયફ્રેન્ડ.બન્ને લગ્ન કરવાનાં હતાં. પણ સંજોગવસાત બન્ને છુટા પડ્યા.મનસ્વી અનિકેતને પરણીને બરોડા આવી અને વિશ્વેશ વિશે બિલકુલ અજાણ થઇ ગઈ.

અનિકેત સમજુ, હતો પણ સ્વભાવે ગંભીર.મનસ્વીને હંમેશા અનિકેત “ઈરરોમેન્ટિક’ હોવાનો વસવસો રહેતો.સહેલીઓની રોમેન્ટિક વાતો સાંભળી મનસ્વી નિસાસો નાખતી.અનિકેતે ક્યારેય મનસ્વીની પ્રશંષા કરી નહોતી..વખાણ કરવા એની પ્રકૃતિમાં જ નહતું.મનસ્વી અનિકેત સાથે જીવન જોડવા બદલ પોતાની જાતને કોસતી રહેતી..હા,અનિકેતે મનસ્વીના દરેક નિર્ણયને માન આપ્યું હતું.પણ મનસ્વીનો ખાલીપો ભરી શક્યો નહોતો..

મનસ્વીને યાદ આવ્યો એ દિવસ જ્યારે મસ્તીમાં દિકરી પુર્વીએ અનિકેતને પુછેલું,“પપ્પા,મમ્મીની આંખો કેવા રંગની છે’? અનિકેત જવાબ નહતો આપી શકયો.મનસ્વીને આઘાત લાગી ગયો હતો.ત્યારે એણે કોલેજમાં પોતાની કથ્થઈ આંખો વિશે ગીત લલકારતો વિશ્વેશ યાદ આવી ગયેલો.

આજે વર્ષો પછી એ વિશ્વેશ સાથે કોફી પીવા જવાની છે એ વિચારથી મનસ્વી ખુશ હતી.મનોમન ફેસબુકને થેંકસ કહેતી મનસ્વી બરાબર ચારના ટકોરે અલકાપુરીના સીસીડીમાં પહોંચી ગઈ.વિશ્વેશ ખાસ મુંબઈથી એને મળવા આવ્યો હતો મનસ્વીનો આનંદ અવર્ણનિય હતો.

“હું કોઈકના જીવનમાં સ્પેશયલ પ્રાયોરિટી છું.” એ અહેસાસ સ્ત્રીને જીવંત બનાવે છે.

વિશ્વેશ સીસીડી પહોંચી ગયો હતો.એણે મનસ્વીને આવકારી. માથાથી પગ સુધી નજર ફેરવી
“લુકીંગ ગોર્જય્સ’. “હેવ એ સીટ સ્વીટહાર્ટ’ કહેતા ખુરશી ખેચી આપી.

“હાય,કેમ છે ?’મનસ્વીએ બેસતાં બેસતાં પોતાનું પર્સ ટેબલ પર મુક્યું.

“એમ ફાઈન .બટ ધીસ ઇસ ટોટલી આઉટ ફોર એટીકેટ.આઈ ડોન્ટ લાઈક’ કહીને વિશ્વેશે મનસ્વીનું પર્સ નીચે મુકી દીધું.

“ઓહ, સોરી’ મનસ્વી ક્ષોભ પામી.

“નેક્સ્ટ ટાઈમ ટેક કેર’ કહેતા વિશ્વેશે બાજુના ટેબલ પર સર્વ કરી રહેલા વેઈટરને રોફથી પૂછ્યું,
“તારે ,ઓર્ડર લેવા આવવાનો રીવાજ ખરો ? આઈ એમ હિયર સિન્સ લાસ્ટ ૩૦ મિનિટસ.”
વેઈટર બોલે એ પહેલાં જ મનસ્વી હસી “સીસીડીમાં પહેલાં કાઉન્ટર પર ઓર્ડર લખાવવો પડે છે.”

“ઓહ ! આઈ સી,મારી કોલ્ડ કોફી વીથ આઇસક્રીમ” વિશ્વેશે મનસ્વી પર ઓર્ડર આપવાનું થોપી દીધું. મનસ્વીએ સ્વખર્ચે કોલ્ડકોફી વીથ આઇસક્રીમનો ઓર્ડર કર્યો.

અનિકેત :“સો… હાઉ’સ લાઈફ? રસોઈ,બસોઈમાંથી ટાઈમ કાઢી મને યાદ કરે છે? કે ઓલ ટાઈમ કુકિંગ એન્ડ કિચન ?”

“હું જોબ કરું છું.રેડિયો આર્ટીસ્ટ છું. નો કુકીંગ, બાબા. મારે ઘેર મહારાજ આવે છે.” મનસ્વી સ્ટાઇલથી બોલી.

અનિકેતઃ“ઓહ! મહારાજ? વાઉ, મહારાજ ? કોઈ બાઈ નથી મળતી?”

“અહીં કામવાળા આવે” મનસ્વીએ જવાબ ટુકાવ્યો..

“ક્રામવાળા? કામવાળી ના મળે? કામવાળા રાતે પણ વાસણ ઘસવા આવે?” વિશ્વેશે પ્રશ્ન વરસાવ્યા.

“ના” મનસ્વીના જવાબ સાથે ટેબલ પર કોફી આવી.

“ઇડીયટ, યુ ડોન્ટનો હાઉ ટુ સર્વ ?” કોફી મુકતા સહેજ ધ્રુજેલા વેઈટરના હાથને કારણે વિશ્વેશનું મગજ છટક્યું.

“ઇટ્સ ઓકે વિશ્વેશ,કોફી ક્યાં ઢોળાઈ છે?” મનસ્વીએ વાત વાળી.

“બટ,ધીસ સ્ટુપીડ પિપલ… એની વે,તું રેડિયો આર્ટીસ્ટ છે નહી ? ત્યાં પણ પુરૂષો જ વધારે હશે ને ? અનિકેતે પ્રશ્નનો દોર સાધ્યો.

મનસ્વી જવાબ આપે એ પહેલાં જ એનો જૂનો કલિગ “હાય મનસ્વી” કરતો આવી પહોચ્યો.

“ઓહ,હાય!”કહેતા મનસ્વીએ હાથ મિલાવ્યો બે મિનિટ મળીને મનસ્વીનો કલિગ ચાલતો થયો.પણ વિશ્વેશથી નાં રહેવાયું.

“કોણ હતો એ ? હાથ મિલાવવો જરૂરી હતો ? નોનસેન્સ, બૈરા જોયા નથી કે હાથ મિલાવવા પહોંચી ગયો”

“અરે ! હી વોઝ માય કલિગ યાર,બધા પુરૂષ એવા નાં હોય” મનસ્વીએ અણગમાથી કહ્યું.

“હા,તારે પુરુષો સાથે વધું કામ રહે એટલે તને પુરૂષો સારા લાગે કેમ? બાય ધ વે ,ફરી મળીએ ત્યાં સુધીમાં કામવાળી અને રસોઇવાળી શોધી નાંખજે, આમ તો તારે શું જરૂર છે જોબ કરવાની ? અનિકેત સારું કમાય છે,આપણે જલસા કરીશું.”આંખ મિચકારતા વિશ્વેશ બોલ્યો .

મનસ્વીને ગમ્યું નહિ.આ વિશ્વેશ ? એનો ભ્રમ ભાંગવા લાગ્યો. એણે ઘડિયાળ જોઈ,”ઓહ ! ૫:૩૦ ?” એને અનિકેત યાદ આવ્યો.બસ,બિચારાને રોમેન્ટિક થતાં નથી આવડતું એટલું જ..!

“ચાલ વિશ્વેશ,હવે બહુ મોડું થઈ જાય એ પહેલાં હું જાઉં.’

અને મનસ્વી અધુરી કોફી મુકીને સડસડાટ સીસીડીની બહાર નીકળી ગઈ.

ગોપાલી બુચ: Cell:  8141561165 । E-mail: gopalibuch@gmail.com