લતા જગદીશ હિરાણી
– બુલબુલ ઓ બુલબુલ
– શું છે મા ?
– ચાલ જમી લે.
– ના, મને ભૂખ નથી. ઊંઘ આવે છે.
– કેંન્ટિનમાં કંઇ ખાધું લાગે છે. તને કેટલીવાર કહ્યું કે બહારનું ખા ખા ન કર !
મા બોલતી રહી ને બુલબુલ રજાઇ ઓઢીને સુઇ ગઇ.
બુલબુલને સપનું આવ્યું. સપનામાં એ એક ગાઢ જંગલમાં પહોંચી ગઇ હતી. નાજુક નમણાં હરણાં કુણું કુણું ઘાસ ચરતા હતા અને રેશમી રુંવાટીવાળા સસલાં દોડાદોડી કરતાં હતાં. ચારે બાજુ લીલાંછમ વૃક્ષો, રંગબેરંગી ફૂલો અને ખળખળ વહેતા ઝરણાં…
– અરે વાહ ! બુલબુલ તો ખુશખુશાલ થઇ નાચવા માંડી.
એ દોડતી દોડતી સોમુ સસલા પાસે ગઇ. એને ખોળામાં લઇને ગેલ કરવા માંડી. આ જોઇને હમ્ફી હરણ એની બાજુમાં આવી ગયું,
– ચાલ આપણે દોસ્તી કરીએ.
બુલબુલે બધા સાથે હાથ મિલાવ્યા. ઝાડ પરથી પિન્ટુ પોપટ પણ ઉડીને આવ્યો,
– હું યે તમારો ભાઇબંધ…
બધા ભેગા મળીને ખૂબ રમ્યાં. ખૂબ ધમાલ મસ્તી કરી. બુલબુલ થાકી ગઇ હતી
– મને બહુ ભૂખ લાગી છે. કહેતાં એ ઝાડ નીચે લાંબા પગ કરીને બેઠી.
હમ્ફી હરણ હજી કુદાકુદ કરતું હતું પણ સોમુ સસલું ટપાક કરતું બુલબુલના ખોળામાં બેસી ગયું. એના લાંબા લાંબા કાન બુલબુલને અડાડી વહાલ કરવા માંડ્યું. બુલબુલને એ સુંવાળા સુંવાળા સ્પર્શની મજા પડી ગઇ. એ એની પીઠ પંપાળવા લાગી. પિન્ટુ પોપટ ઘડીકમાં બુલબુલના હાથ પાર તો ઘડીકમાં એના માથા પર બેસે.
– ચાલો ચાલો, હું ઝાડ પરથી જામફળ લઇને આવું છું.
– અને તારા મરચાં ? બુલબુલે પૂછ્યું.
– પિન્ટુને મરચાં ખાવા દો. મારે આ રહ્યું મજાનું ઘાસ. સોમુ સસલું બોલ્યું.
– એ બધું રહેવા દો. એ તો તમે રોજ ખાઓ છો. ચાલો આજે તમને કંઇક સરસ ખવડાવું. કહેતાં બુલબુલે પોતાનું દફતર ખોલ્યું. એમાંથી મોટું પેકેટ કાઢ્યું. પેકેટમાં હતા બર્ગર અને સાથે પેપ્સીની બોટલ.
– તમે કદી બર્ગર ખાધા છે ? ચાખો એકવાર. દાઢમાં સ્વાદ રહી જશે.
– બર્ગર ? એ વળી શું ?
હમ્ફી હરણ મોટી મોટી આંખો ઝીણી કરીને બોલ્યું.
સોમુ સસલાએ એનું નાનકડું નાક બર્ગરને અડાડી સુંઘી લીધું અને મોઢું ફેરવી લીધું.
પિન્ટુ પોપટે પેપ્સીની બોટલ ચાંચ મારીને પાડી દીધી.
તમે બધાં આમ કેમ કરો છો ? આવું મસ્ત ખાવાનું તમે જિદગીમાં કદી ચાખ્યું નહીં હોય. તમેય શું યાદ કરશો તમારી આ બુલબુલને….
કોઇએ એ ખોરાક ખાવાની તૈયારી બતાવી નહીં. બુલબુલને જરા માઠું લાગ્યું. એ કંઇ બોલ્યા વગર બર્ગર હાથમાં લઇને ખાવા માંડી અને ખોલી પેપ્સીની બોટલ.
પિંટુ પોપટથી ન રહેવાયું,
– આ તું શું ખાય છે બુલબુલ ?
– ડહાપણ કર્યા વગર તુંય ખાને
– ના હોં, મારે તો મારા ફળ ભલાં !
સોમુ સસલું બુલબુલના ખોળામાંથી ખસીને ઘાસ ખાવા લાગ્યું. બર્ગર તરફ એણે નજર પણ ન નાખી.
હમ્ફી હરણ ઝરણાંનુ પાણી પીવા ચાલ્યું ગયું.
બુલબુલની આંખમાં આંસુ આવી ગયા. એવામાં ત્યાંથી બોબી હાથી નિકળ્યો. બુલબુલની ભીની આંખ જોઇને સુંઢ હલાવતો એની પાસે ઊભો રહી ગયો.
– અરે, સોમુ, હમ્ફી, પિંટુ, અહીં આવો.
બોબીહાથીનો હુકમ બધાં માને.
– કેમ બધાં બુલબુલને નારાજ કરો છો ? – બધાં ચુપ રહ્યાં.
– બુલબુલ વાત એમ છે ને કે અમે છાપું નથી વાંચતા. અમને બર્ગરની ક્યાંથી ખબર હોય ? પિંટુ પોપટ બોલ્યો.
– અમે કદી ટીવી પણ નથી જોયું. અમને વહાલા અમારા જંગલ ને ઝરણાં ! હમ્ફી હરણે કુદકો માર્યો.
બોબીહાથી કહે, ’જો બુલબુલ, નારાજ ન થા. તમને માણસોને જ આવી કચરાપટ્ટી ખાવાની ટેવ હોય. અમે તો કુદરતે આપેલું જ ખાઇએ. કોલ્ડ્રીંક્સનું ઝેર પીવું એનાં કરતાં આ ખળખળ વહેતાં ઝરણાંના પાણીનો સ્વાદ ચાખી જો.”
બુલબુલ રડી પડી, “સોરી ફ્રેંડ્ઝ. હું પણ પહેલાં મારી મમ્મીએ બનાવેલી રસોઇ જ ખાતી હતી. હમણાં મારી એક નવી ફ્રેંડ થઇ છે, સુનમુન. બસ એના વાદે હું આવું બધું ખાતાં શીખી ગઇ. કોલ્ડ્રીંક્સ બહુ નુકસાન કરે છે એવું અમારા ટીચર પણ કહેતા હતા. બસ હવે વાત પૂરી. બહારની ખાણીપીણી બંધ અને સુનમુનની દોસ્તી પણ.’
આમ કહેતાં એણે પેપ્સીનો કર્યો ઘા. તડાક તુટવાનો અવાજ આવ્યો.
બુલબુલ જાગી ગઇ. બાજુમાં એલાર્મ વાગતો હતો ને મમા ઓશિકા પાસે બેસી બુલબુલને પંપાળતી હતી.
– ચાલ બેટા, જલ્દી ઉઠ. જો તારા માટે દાદીમાએ ગરમ ગરમ સુખડી તૈયાર રાખી છે. થોડી અત્યારે ખા અને થોડી લંચબોક્સમાં ભરી દઉં.
– ઓહ સુખડી…. યસ મા. સુખડી જ. અને હા કાલે તું મારા માટે લાડુ બનાવજે હોં..
તોફાની બુલબુલે મમાનો દુપટ્ટો ખેંચ્યો.
– અરે વાહ, તુ તો સુધરી ગઇ ને કાંઇ… ચાલ મારો દુપટ્ટૉ છોડ, મારે બહુ કામ છે.
બુલબુલે પલંગ પરથી કુદકો માર્યો. હમ્ફી હરણની જેમ જ…..
વેબ ગુર્જરી 
માનવજાતની જંક ફૂડ ખાવાની ખોટી ટેવ પર સરસ કટાક્ષ.
LikeLike