જીવનની ખાટી મીઠી
નીલમ હરીશ દોશી
નચિકેત અને નિત્યાના લગ્ન થયા ત્યારે બધા કહેતા… મેઇડ ફોર ઇચ અધર જેવી જોડી છે. અને વાત ખોટી પણ નહોતી. બંનેની નોકરી સરસ હતી. સમજણ હતી. નચિકેત પત્નીને રસોડામાં પૂરેપૂરી મદદ કરાવતો. તેથી કોઇ પ્રશ્નો આવતા નહીં. જીવન ખળખળ વહેતા ઝરણાની માફક વહી રહેતું. રવિવારે બંને કોઇ ને કોઇ કાર્યક્રમ અચૂક ગોઠવતા અને ભરપૂર આનંદ માણતા. અને સમય દોડતો રહેતો.
લગ્નના બે વરસ કયારે પૂરા થઇ ગયા એ સમજાયું નહીં.નિત્યાને હવે સ્ત્રી સહજ ઝંખના જાગી હતી..માતૃત્વની ઝંખના…પરંતુ નચિકેત એ માટે તૈયાર નહોતો. બાળક માટે થઇને નિત્યા અત્યારથી નોકરી મૂકી દે એ તેને ગમતું નહોતું. બંને એ શૂન્યથી ઘર માંડવાની શરૂઆત કરી હતી. હજુ થોડા વરસ જો નિત્યા નોકરી કરે તો ઘર જલદીથી ઉંચુ આવે. તેના સપના આભને આંબતા હતા.
નિત્યા કહેતી, નચિકેત, આ બધાનો તો કયાંય અંત જ નથી. હવે તારી સરસ નોકરી છે. ઘરમાં બધું વસાવાઇ ગયું છે. હવે આપણે એક બાળક ચોક્કસ એફોર્ડ કરી શકીએ તેમ છીએ. આમ પણ આપણે કંઇ વીસ વરસે તો લગ્ન કર્યા નથી..મને ત્રીસ થવા આવ્યા..હજુ બે પાંચ વરસ રાહ જોઇએ તો બાળકો મોટા કયારે થાય ? મને લાગે છે હવે આપણે મોડું કરવાની જરૂર નથી. આમ પણ મને કંઇ જિંદગી આખી નોકરી કરવામાં કોઇ રસ નથી. મને તો ઘર, વર અને છોકરા..બસ…એટલું જ ગમે. ’
શું નિત્યા, તું પણ સાવ અભણ જેવી વાત કરે છે ? નોકરી છોડીને ઘરેલું સ્ત્રી બનીને બેસી રહેવું છે તારે ? માત્ર હાઉસવાઇફ બનીને બેસવું છે ?
કેમ ? એમાં કંઇ ખોટું છે ? હાઉસવાઇફ નહીં…હું તો હોમમેકર બનવાની.. નિત્યાએ કહ્યું.
’એ બધું એક જ…જો ઘરમાં જ બેસી રહેવું હતું તો આટલું ભણીને આટલા બધા વરસો બગાડવાની જરૂર કયાં હતી ? આજે કોઇને નોકરી મળતી નથી…અને તું આવી સરસ મળેલી તક છોડી દેવાની વાત કરે છે ? મૂરખ જેવી વાત ન કર.
એમાં મૂરખ શેની ? કંઇ નોકરી કરવા માટે જ હું ભણી નથી. એ તો ભવિષ્યમાં કદી એવા કોઇ સંજોગો ઉભા થાય અને સાચા અર્થમાં એવી કોઇ જરૂર પડે તો કામ લાગે. કાલની કોને ખબર છે ? અને નોકરી કરું તો જ મારા શિક્ષણનો અર્થ છે એવું તું માનતો હોઇશ હું નહીં.. પૈસા પાછળ કે કેરીયર પાછળ આંધળી દોટ મૂકવામાં મને કોઇ રસ નથી.અને આપણે સારી રીતે રહી શકીએ એટલું તો તું કમાય જ છે. પછી શું ? ’
સારી રીતે કોને કહેવાય એનું ભાન છે ? જરા જઇને જો..મોટા લોકોની લાઇફ સ્ટાઇલ જો…તો સમજાશે કે સારી રીતે રહેવું એટલે શું ?’
મારે કોઇનું જોવાની જરૂર નથી. આટલું પણ ન હોય એવા પણ અનેક લોકો ખુશીથી દુનિયામાં રહે જ છે.
એમની પાસે બીજો કોઇ વિકલ્પ નથી હોતો. આપણી પાસે એ છે..
મને બીજા કોઇ વિકલ્પમાં રસ નથી.
દિવસો સુધી બંને વચ્ચે દલીલો ચાલતી રહી.
નિત્યા કહે, નોકરી કરીને કેરીયરમાં જ રસ હોત તો મેં લગ્ન જ ન કર્યા હોત. મને આખી જિંદગી દોડતા રહેવામાં રસ નથી જ.
અંતે વાત વટે ચડી ગઇ. અને મનમાં કોઇ કડવાશ જાગે એ પહેલા બંને છૂટા પડયા.
નચિકેત, મને લાગે છે..આપણે થોડો સમય અલગ રહીએ..છૂટાછેડાની કાયદેસરની કોઇ કાર્યવાહી કરવાની અત્યારે જરૂર નથી. એકાદ વરસ તું તારી રીતે રહે..હું મારી રીતે..એકાદ વરસ પછી જે યોગ્ય લાગશે તે કરીશું. આ સમય દરમ્યાન એકમેક પર કોઇ બંધન નહીં રહે. તને તારા વિચારોને અનુરૂપ બીજું કોઇ સારું પાત્ર દેખાય અને લાગણી જાગે તો મને નિખાલસતાથી કહેજે..હું સ્વીકારીશ. બંને ને પોતાની રીતે સુખી થવાનો હક્ક છે. કોને ક =ઇ રીતે સુખ મળે છે એ તેણે પોતે નક્કી કરવું રહ્યું.
અને બંને સહજતાથી છૂટા પડયા…મનમાં કોઇ કડવાસ રાખયા સિવાય બસ…અલગ થયા.. એકને બદલે બે વરસ પસાર થઇ ગયા છે. છૂટા પડયા પછી બંને કદી મળ્યા નથી..ફોનથી વાત નથી કરી..કોઇ સંપર્ક એકબીજા સાથે રાખ્યો નહોતો. બંને પોતપોતાની રીતે વ્યસ્ત હતા. એવામાં આજે સાંજે અચાનક બંને એક મોલમાં મળી ગયા.
નિત્યા…તું ? કેટલા સમય બાદ તને જોઇ ?
ઓહ..નચિકત…કેમ છો ?
ચાલે છે. તું કેમ છે ?
મારું પણ ચાલે છે..ખાસ કોઇ મોટા પ્રશ્નો નથી. નિત્યા..એક ને બદલે બે વરસ થઇ ગયા…
નિત્યા મૌન રહીને નચિકેત સામે જોઇ રહી.
નિત્યા, તારા વિના ઘર આજે પણ સૂનુ છે. ઘેર આવીશ તું ? કહેતા નચિકેતે પોતાનો હાથ આગળ કર્યો.
નિત્યાએ નચિકેતની આંખોમાં જોયું…એકાદ મિનિટ પછી તેણે ચૂપચાપ નચિકેતનો લંબાયેલ હાથ પકડયો.અને બંને ઘર તરફ ચાલવા લાગ્યા..
પોતાના સહિયારા ઘર તરફ….કદાચ કદી છૂટા ન પડવા માટે..
નીલમ હરીશ દોશી : E mail: nilamhdoshi@gmail.com | બ્લોગ : પરમ સમીપે
વેબ ગુર્જરી 