Tag: મારું વાર્તાઘર
મારું વાર્તાઘર : છેલ્લી બાતમી
રજનીકુમાર પંડ્યા વીજળીના ઝાગઝગા દીવા તો અત્યારે છે. એ વખતે ક્યાં એવી બાદશાહી હતી ? કાકાને ઘેર રાતે બેસવા જતી વખતે બાપા મારા હાથમાં ફાનસ…
મારું વાર્તાઘર : અહા, કેટલી સુંદર!
રજનીકુમાર પંડ્યા સારી ટેવ નથી, પણ હતી. અરીસો ટુવાલથી ઢાંકી દેવો, પાંચસો વાર એમાં જો જો કર્યું હોય, પછી પાંચસો ને એકમી વાર જોવાનું મન…
મારું વાર્તાઘર : અઢાર
રજનીકુમાર પંડ્યા ‘જો, આ તારા બાપની ટપાલ જો ! જો, મને એટલી જ વેલ્યુ છે, જો !’ ખરેખર મમ્મી બોલતી હતી અને કરી બતાવતી જતી…
મારું વાર્તાઘર : અંધારિયા મનમાં
રજનીકુમાર પંડ્યા થોડે દૂર પાંચ માણસો ટોળે વળ્યા હતા. કોઈ હશે ? હોવું જ જોઈએ. આમ મારી તરફ જોયા કેમ કરે છે ! જુએ છે….
મારું વાર્તાઘર : દસ કમ એક
રજનીકુમાર પંડ્યા ગણી જોઈ, બરાબર ગણી જોઈ. નવ જ હતી. રાતે ઘેર આવતી વખતે પાકીટ લીધેલું એ તો નટુસિંગને પાકું યાદ. અબરખબંધા તોડેલા પાકીટમાં તો…
મારું વાર્તાઘર : ડુચ્ચો
રજનીકુમાર પંડયા ક્યાં ખોઈ નાખી’? લલિતે સહેજ તપીને પૂછ્યું. ‘એમ ખોવાય કેમ ? મેં તને કહ્યું નહોતું કે બરાબર સંભાળીને રાખજે ?’ હાંફળીફાંફળી થઈને…
મારું વાર્તાઘર : ટોળી
રજનીકુમાર પંડયા ‘હેતુ ?’ ‘શાળા બનાવવી છે.’ ‘પણ એમાં તમને મારી આટલી બધી જમીન જોઈએ ?’ ‘જોઈએ તો ખરી, મનચંદાણી શેઠ,…
મારું વાર્તાઘર : જુગાર
-રજનીકુમાર પંડ્યા ‘કોણ હતું ?’ના જવાબમાં ડૉક્ટર કંઈ બોલ્યા નહીં ને વળી બાલ્કનીમાં જઈને ઉભા રહી ગયા. દયાબહેનને માંહીથી ભડભડાટ શરુ થઈ ગયો. એવી તો…
મારું વાર્તાઘર : કંપન જરા જરા
–રજનીકુમાર પંડ્યા છોકરાની નોટમાંથી કવિતા નીકળી. બાપ તરીકે વાંચવાની મારી ફરજ. વાંચી ગયો તો એમાં કોઈ બિનામી છોકરી પ્રત્યેના થોડાંક મુક્તકો હતાં. આ જમાનામાં કોઈને…
વાચક–પ્રતિભાવ